خاکستری!!!

کسی رخت سفر میبست پنهانی

مرا بیگانه میخواند و رها میکرد

کسی بی اعتنا عهد وفا بشکست

چه بی انصاف پیوندش جدا میکرد

کسی قولش چنین بد(بود) با تو میمانم

چه میشد تا به قول خود وفا میکرد

کسی چون پندکِ نشگفته باقی ماند

چه زود از ما گذشت و ترک ما میکرد

یکی بد(بود) بر وصال دوست جان میداد

دگر رسم جدایی را ادا میکرد

کسی آمد خروش ِ داشت چون امواج

بسی آسان دلم را زیر پا میکرد

کسی ما را براند از خشم از خویشش

کسی هردم برای تو دعا میکرد

کسی از غم مسافر گشت وتنها رفت

دلم از روز هشتم شکوه ها میکرد

به هنگام ِ وداع دوست میمردم

کی بد(بود) آندم که حل ِ ماجرا میکرد

همه از طالع ِ بد گله میکردیم

کسی از تو کسی هم از خدا میکرد

کسی تصویر خوبش سجده گاهم بود

قسم که این دل نه از روی ریا میکرد