هارولد لوید

هارولد کلایتون لوید در سال 1893 در نبراسکا متولد شد و پس از مهاجرت خانواده‌اش

به کالیفرنیا فرصت بازی در ‏نمایش‌های کوچک را یافت و پس از مدتی در اولین نقش

 سینمایی خود ظاهر شد. به زودی با توماس ادیسون و کمپانی ‏تولید فیلم او و

 هال روچ کارگردان مشهور سینما مشغول به کار شده و تبدیل به پرکارترین و محبوب‌ترین

کمدین هال ‏روچ در نیمه دوم دهه نخست قرن بیستم گردید.

 همکاری لوید با هال روچ تا سال 1918 و ساخت بیش از شصت فیلم ‏کوتاه کمدی ادامه یافت. ‏

در این سال هارولد لوید و هال روچ، شخصیت سینمایی هارولد را پدید آوردند،

 مرد عینکی سمپاتیکی که درگیر ‏مشکلات روزمره زندگی است ولی سر از ماجراهای

 عجیب در می‌آورد، این شخصیت سینمایی که در آن سال‌ها برای ‏اغلب تماشاگران

سینمای آمریکا شناخته شده بود به زودی به محبوبیت فراوانی رسید و توانست جایگاه

 هارولد لوید را تا ‏حد چاپلین ارتقا دهد‏‎.‎

موفقیت فیلم‌های او در همین سال، سبب تثبیت این شخصیت سینمایی شد.

 شخصیتی که در تاریخ سینما با نماهایی به یاد ‏ماندنی همچون آویزان شدن از عقربه‌های

 ساعت بالای یک خیابان در فیلم ایمنی در آخر ثبت شده است.

هارولد لوید ‏اغلب عملیات بدل کاری در فیلم‌هایش را که شامل صحنه‌های خطرناکی هم بودند

 خود انجام می‌داد که بارها منجر به ‏مصدومیتش شد و حتی در فیلم اشباح شکار شده دو انگشت

شصت و اشاره‌اش را بر اثر انفجار بمب از دست داد که از ‏آن پس ناچار به پوشیدن دستکشی

 مخصوص شد‎.‎

پس از موفیت در تولید فیلم‌های بلند، هارولد لوید از روچ جدا شد و از سال 1924 خود مستقلا

تهیه‌کنندگی و ‏کارگردانی فیلم‌هایش را برعهده گرفت.

 این اتفاق در زمانی افتاد که سینمای ناطق در حال تغییر دادن سنت سینمای ‏کمدی بود

 و هارولد لوید نیز با فیلم‌هایی که تلفیقی از شیوه‌های کمدی‌های سینمای صامت

 و فیلم ناطق بود وارد این ‏عرصه شد و توانست به موفقیت برسد‏‎.‎

لوید پس از آغاز به کار کمپانی تولید فیلمش یکی از اعضای موسس آکادمی علوم

و هنرهای سینمایی شد که اهداکننده ‏اسکار، مشهورترین جایزه سینمایی جهان به شمار می‌رود‏‎.‎

او در سال 1932 با بازیگر نقش اول زن فیلم‌های خود میلدرد دیویس ازدواج کرد که در نخستین

برخورد وی را یک ‏عروسک فرانسوی خوانده بود‏‎.‎

فیلم‌های لوید چون پنجه گربه، اول پاها و پر سرعت با موفقیت بسیار زیادی روبرو شدند.

 اما هارولد در آغاز دهه چهل ‏به تدریج از سینما کناره گرفت و در سال 1947 خود

را کاملا بازنشسته کرد.

 وی پس از بازنشستگی به فعالیت‌های ‏خیرخواهانه به ویژه برای کودکان معلول مشغول شد

 و یکی از فعال‌ترین موسسه‌های خیریه برای کمک به کودکان ‏معلول را تاسیس کرد‏‎.‎‏

 در طول دوران بازنشستگی از سینما وی نه تنها در زمینه عکاسی بلکه مطالعات مربوط

 به ‏سینمای سه‌بعدی و تکنیک‌های رنگی در سینما نیز فعال بود، برخی از عکس‌های او

 از بازیگران و مدل‌ها از جمله ‏عکس‌هایش از مرلین مونرو پس از مرگ این بازیگر بسیار شهرت یافتند‎.‎

در اوایل دهه شصت او دو فیلم از مجموعه فیلم‌هایش با نام‌های دنیای کمدی هارولد لوید و سوی

 مسخره زندگی تهیه ‏کرد.

 نمایش این دو فیلم سبب جلب توجه دوباره به فیلم‌های لوید و چاپ نقدهای مثبت بسیاری درباره

فیلم‌های او در ‏مطبوعات شد‎.‎

با این حال لوید برای نمایش فیلم‌هایش هیچ گاه با شبکه‌های تلویزیونی به توافق نرسید،

زیرا مبغلی که او برای نمایش ‏فیلم‌هایش طلب می‌کرد بسیار بالا بود، او برای دو بار نمایش

 هر فیلمش 300 هزار دلار قیمت گذاشته بود که در ‏مقایسه با فیلم‌های چاپلین و کیتون برای

 شبکه‌های تلویزیونی بسیار گران بودند‏‎.‎

پس از مرگش در سال 1971، حقوق انحصاری فیلم‌هایش در اختیار کمپانی تایم لایف قرار گرفت

 که به زودی برخی ‏از آنها را در مجموعه تلویزیونی هارولد بر روی آنتن فرستاد که در بسیاری از

 کشورها از جمله ایران با گفتار به یاد ‏ماندنی ناصر طهماسب سال‌ها از شبکه دوم تلویزیون

 ملی ایران پخش می‌شد‏‎.‎

در دهه 90 با کوشش نوه‌اش سوزان لوید هیس، با اجرای تازه‌ای برای موسیقی توسط یک ارکستر

 برخی از فیلم‌های ‏بلندش روانه بازار دی‌وی‌دی شدند‏‎.‎‏

در دهه نخست قرن بیست و یکم نیز سرانجام شبکه ترنر کلاسیک مویز آغاز به ‏پخش فیلم‌های

 بازسازی شده هارولد لوید کرد‎.‎‏

 دو سال پیش نیز یک مجموعه دی‌وی‌دی با حمایت بنیاد هارولد لوید ‏توسط کمپانی نیولاین

سینما از فیلم‌های بلند وی و مهم‌ترین آثار کوتاهش در اختیار علاقمندان سینما قرار گرفت‏‎.‎

هارولد لوید در سال 1952 اسکار افتخاری آکادمی را برای استادی در سینمای کمدی و شهروند

 خوب بودن را دریافت ‏کرد‎.‎